Nerede O Eski Günler

Eskiden bayramların bir tadı vardı. Çok özlüyorum o günleri. Dört gözle beklerdik bayram sabahlarını. Bayram yaklaşırken bütün aile bireylerini tatlı bir telaş kaplardı. Hazırlıklar en fakirinden en zenginine kadar yerine getirilmeye çalışılırdı. Gelen konuklara karşı hiçbir eksiğin olmamasına dikkat edilirdi. Bayram sabahlarında soframızda mutlaka ama mutlaka sulama, suböreği ve nokul olurdu. Bayram sabahlarının vazgeçilemeziydiler adeta. Kurban Bayramında akşamdan ıslatırdı kuru fasulyeyi annem ( nur içinde yatsın). Etli kuru fasulye ve pilav da eklenince ziyafet tam olurdu. Öyle tatlı, pasta gibi şeyler olmazdı misafirlere ikramımız. Her misafire sofra kurulurdu. Tok gelmişler ise; kolonya ve şekerden sonra çayın yanında suböreği ve nokul ikram edilirdi. Yememek ev sahibine saygısızlık sayılırdı ve mutlaka tatmaları gerekliydi. Eğer; bayramlaşmaya çocuklar gelmiş ise harçlığın yanısıra her çocuğa mendil verilirdi. Şimdilerde kağıt mendiller çıktı bez mendiller tarihe karıştı. Geçim sıkıntısı binince insanların omuzlarına çocuklar bile ihmal edilir oldu. Allah güç verdiği müddetçe eski bayramları yaşatmaya çalışıyorum, bir nebze de olsa. Hepinizi öpüyorum.